در سالهای اخیر به همراه رشد فزاینده جمعیت، گسترش صنعت و کشاورزی و کمبود آب سالم در جهان و به خصوص در ایران ضرورت تصفیه و بازیابی آب های مصرفی اهمیت خاصی پیدا کرده است. پیشرفت فعالیتهای صنعتی و ورود پسابهای آلوده ناشی از آنها به منابع آب، تهدید بزرگی برای محیط زیست محسوب میشود .

از جمله صنایعی که در کشور ما گسترش یافته اند، صنایع دارویی میباشند که مقدار قابل توجهی فاضلابهای آلوده حاوی دارو از جمله آنتی بیوتیکها را تولید میکنند. میانگین 9ساله مصرف دارو در کشور حاکی از این است که آنتی بیوتیکها پرمصرف ترین دارو در کشور میباشند.

آنتی بیوتیکها از طریق پسابهای صنایع داروسازی وکارخانه های سازنده آنتی بیوتیکها، بیمارستانها، فاضلابهای انسانی و فاضلابهای حیوانی به محیط زیست و عمدتا محیطهای آبی وارد میشوند. این ترکیبات منجر به صدمات جبران ناپذیر زیست محیطی میشوند به طوری که در خاک رسوب میکنند و در صورت جاری شدن روان آبها از روی خاک، در آبهای سطحی و زیرزمینی ماندگار میشوند و در نهایت به آب آشامیدنی انسانها راه مییابند.

حذف آنتی بیوتیک ها از آب های آلوده

ضرورت تصفیه فاضلاب صنایع دارویی

در سالهای اخیر توجه خاصی به آلاینده های اضطراری شامل ترکیبات دارویی همچون آنتی بیوتیکها در محیط زیست و به ویژه در منابع آب شده است . سمیت (سرطان زا بودن، جهش زایی و آسیب رساندن به DNA بدن)، زیست تخریب ناپذیری و ایجاد مقاومت دارویی در آنتی بیوتیکها باعث شده که این ترکیبات به آلاینده-های شبه پایدار در محیط زیست نامیده شوند .

در واقع آنتی بیوتیکها به دلیل داشتن خاصیت ضد میکروبی، مانع فعالیت باکتری ها در سیستم تصفیه بیولوژیکی شده و با مختل کردن عملیات تصفیه بدون حذف شدن از آن عبور میکنند . بنابراین روشهای معمول مورد استفاده در تصفیه فاضلاب صنایع دارویی مانند تصفیه بیولوژیکی عموما کارآمد نمیباشند. در این راستا روشهای اکسیداسیون پیشرفته، اخیرا توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است.

اشتراک در واتساپ اشتراک در تلگرام